In een regenbui werden wij deze namiddag opgepikt door het busje richting weeshuis 3. De drukke baan voor ons appartement had te kampen met file-leed omwille van het regenweer en de feestdagen.
Aangekomen leek het weeshuis omsluierd door de mist. Wij wandelden het weeshuis binnen zonder iemand te ontmoeten en wachtten in de grote speelzaal op Sarita.
Als een opgetipte madam werd zij naar binnen gebracht door haar nanny. Ze had een mooie licht-roze trui aan, een jeans, (te grote) blauwe schoentjes aan een een gele muts.
Hier hebben jullie nog wat leuke foto's.
Sarita kan nog niet echt kruipen. Ze zal waarschijnlijk het kruipen overslaan aangezien zij al mooi ondersteund kan stappen.
Boeken lezen & de krant doornemen
Wat spelen...als ze het echt leuk vindt steekt Sarita haar tongetje uit.
Leren vergaderen en onderhandelen
Misschien wordt ze wel tandarts
Overmorgen 2 mei komt Kate Ryan optreden in Almaty. Wie had dat nu gedacht? Nu voelen wij ons hier echt thuis.
Vandaag zijn wij gaan tafelen met 9 Belgische koppels om samen een Kazachs gerecht te eten 'chaslik' (of kip aan't spit). Het was een gezellige avond en lekker eten.
Helaas heeft het restaurant-personeel die avond ons een paar keer in't zak proberen te zetten door de rekeningen te wijzigen. t'Ja welke Europeaan kan nu een russische rekening grondig doornemen? Alleen de cijferkes kunnen wij lezen.
Daarboven heeft Geert zijn broek letterlijk gescheurd door over een nagel schuiven van een zitbank. Onopvallend met een trui ter hoogte van de poep (want daar was de grote scheur) zijn wij rustig teruggewandeld richting appartement.
Morgen en overmorgen is het hier feestdag. Hiervan zullen wij morgen zeker fotokes kunnen trekken. Maandag kunnen wij terug Sarita gaan bezoeken.
woensdag 30 april 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Het gaat met de dag precies beter.We hebben een foto van jullie drie op het bureaublad van de computer gezet.Het zijn leuke foto's.Geef ons kleinkind een dikke, dikke maar zachte knuffel.Oma en opa.
Waauw wat ziet ze er chic uit. Nog een beetje en ze kan mee gaan shoppen! We gaan daar een stijlicoon van maken, hé!!! (met mijn boys is dat wel minder, enfin, de Rob die kan er ook wat van :) ) Ik kan niet wachten om met de buggy mee vanalles te gaan kiezen voor zo een mooi poppemieke.
Dikke kus,
Véro
Een reactie posten